Emilia Plater urodziła się 13 listopada 1806 w Wilnie, jako córka hrabiostwa Anny i Franciszka Platerów. Dzieciństwo i lata młodzieńcze spędziła w majątku Liksna. To tam rozwinie swoje zainteresowania: miłość do Polski, szacunek dla folkloru, matematyczny zapał, ale także pisanie wiersze i malarstwo. Bohaterami dla młodej panny byli Joanna d”Arc i Tadeusz Kościuszko. W latach 20-tych XIX wieku odbyła długa podróż po Litwie, Białorusi, odwiedziła także ziemie polskie pod zaborami, wspomnieć tu należy o Krakowie, Częstochowie i Warszawie. Wielka Historia zapukała niespodziewanie do życia Emilii 29 listopada 1830 roku. Młoda szlachcianka podjęła bardzo niezwykłą decyzję, jak na owe czasy zorganizowała 300 oddział powstańczy i stanęła na jego czele. Wzięła czynny udział w bitwach na terenie Litwy. Niestety trudy partyzanckiego życia poważnie nadwyrężyły jej zdrowie zmarła 23 grudnia 1831 roku. Została pochowana w anonimowym grobie w Kopciowie. Dopiero po latach można było miejsce pochówku godnie opisać. Emilia Plater swoją legendarną sławę zawdzięcza Adamowi Mickiewiczowi, który upamiętnił ją w utworze Śmierć pułkownika, opowieść o bohaterskiej dziewczynie, która ścina włosy i idzie walczyć za kraj, którego nie ma na mapie, świetnie wpisała się w czasy romantyzmu. Dodatkowo tę legendę podsyca fakt, że za życia nie powstał żaden portret Emilii, a wszystkie podobizny skłaniają się ku stwierdzeniu, że piękne wnętrze musi się łączyć z piękną fizycznością.